Cor Pleun Veldhoen (6 april 1939 – 11 oktober 2005) vormde een tandem met crack Moulijn en was als snelle, technisch begaafde linksback een vaste waarde in de verdediging van Feyenoord.
Veldhoen speelde in de jaren vijftig en zestig maar liefst 380 competitieduels voor Feyenoord en was als linksback volgens velen de grote motor achter het succes van zijn boezemvriend en één van de beste voetballers die Nederland heeft gekend: Coen Moulijn. Veldhoen is met zijn grote aantal gespeelde wedstrijden achter Coen Moulijn en Wim Jansen de nummer drie op de eeuwige ranglijst van Feyenoorders.
Feyenoord was DE club voor Veldhoen. Als geboren en getogen Rotterdammer was alles van Feyenoord wat de spreekwoordelijke klok sloeg. Het is daarom geen verrassing dat Cor er alles aan deed, en met succes, om in Rotterdam-Zuid aan de slag te gaan. Op 17-jarige leeftijd maakte Veldhoen (in 1956) dan ook zijn debuut in het eerste elftal. In de jaren die volgden zou hij uitgroeien tot een vaste waarde in het team. Feyenoord won bij zijn debuut met 0-4 bij Sparta.
De jonge Veldhoen vond zichzelf terug in een elftal dat de club in het seizoen 1960/1961 met superieur technisch voetbal het eerste kampioenschap in meer dan twintig jaar bezorgde. Bij dat succes zou het niet blijven voor Veldhoen en zijn teamgenoten. Het volgende seizoen werd de titel met succes geprolongeerd, een unicum in de geschiedenis van Feyenoord. De Europacupcampagne die op dat tweede succes volgde, is één van de hoogtepunten uit Veldhoens carrière. Het team wist als eerste Nederlandse ploeg de halve finale van de Europacup te bereiken, waar het uiteindelijk pas tegen het Portugese Benfica sneuvelde (thuis 1-1, uit 3-1 verlies).
De jaren zestig waren zijn hoogtijdagen als speler. Veldhoen won in dat decennium met Feyenoord vier landskampioenschappen (1961, 1962, 1965 en 1969) en twee KNVB bekers (1965 en 1969). Als rechtsbenige linksback maakte de technische begaafde en pijlsnelle Veldhoen veel indruk. Volgens velen, en niet in de laatste plaats Moulijn zelf, was Veldhoen de voornaamste pijler onder het succes van linksbuiten Coen Moulijn.
Het winnen van de dubbel in het seizoen 1964/1956 was de eerste keer dat Feyenoord daarin slaagde. Sterker nog, het was überhaupt de eerste keer dat een Nederlandse club in hetzelfde seizoen het landskampioenschap en de KNVB-beker won. In het seizoen 1968/1969 werd het succes van 1965 nog een dunnetjes over gedaan, toen de club voor de tweede keer de dubbel won.
Cor Veldhoen zou uiteindelijk welgeteld 380 wedstrijden in het eerste elftal van Feyenoord spelen. Hij maakte hierin 2 doelpunten. Daarnaast kwam hij in totaal 18 keer voor Feyenoord in het veld in Europees verband en speelde hij er 20 Bekerwedstrijden. Met Eddy Pieters Graafland, Piet Romeijn, en Wim Jansen, die in 1964 zijn debuut maakte, vormde Cor het (verdedigende) hart van de ploeg.
Hij maakte in deze periode ook regelmatig deel uit van de selectie van het Nederlands elftal. Veldhoen zou, tussen 1961 en 1967, uiteindelijk 27 interlands spelen. Onder leiding van de Roemeense bondscoach Elek Schwartz maakte hij zijn debuut voor Oranje op 14 mei 1961 in de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Oost-Duitsland (1-1) in Leipzig, net als Ton Pronk van Ajax. Hij besloot in 1967 om te bedanken als international omdat hij het interlandvoetbal niet goed te combineren vond met Feyenoord en zijn stucadoorsbedrijf.
Eind jaren tachtig was hij enige jaren bestuurslid bij Feyenoord. Daarnaast had hij na zijn loopbaan een technische onderneming. Op 11 oktober 2005 werd bekend dat Veldhoen, 66 jaar, plotseling was overleden.
(Foto: ANP – Foundation)