John (Johannes Maria) van Loen (4 februari 1965) is geboren en getogen in Utrecht. Bij de plaatselijke FC begon de ‘rode baron’ dan ook zijn loopbaan in de voetballerij, om uiteindelijk af te sluiten bij de Cypriotische club APOEL Nicosia.
Van Loen is oud-speler van FC Utrecht, Roda JC, Anderlecht, Ajax, Feyenoord, San Frecce Japan en Hapoel Nicosia.
Hij speelde voor het Nederlands elftal tijdens het WK 1990 (10 minuten). Heeft de Europa cup gewonnen met Ajax. Won het landskampioen met Anderlecht en met Feyenoord. En won ook nog eens de beker met FC Utrecht, tweemaal Feyenoord en San Frecce.
Nadat hij in het tweede seizoen bij APOEL Nicosia zijn peroneuspees scheurde – een zeer zeldzame blessure – besloot hij definitief de voetbalschoenen aan de spreekwoordelijke wilgen te hangen.
Van Loen, ook wel de ‘lantaarnpaal of de vuurtoren’ genoemd, speelde in de jeugd aanvankelijk als aanvallende middenvelder. Nadat Marco van Basten naar een andere club verhuisde werd van Loen zelf aanvaller. Hij was te typeren als een kopsterke, spijkerharde en balvaste speler die geregeld zijn doelpuntje meepikte (116 x in 376 wedstrijden).
Van Loen heeft vermoedelijk de twijfelachtige eer als eerste in de voetballerij een kogelbrief te hebben ontvangen. Door zijn opvallende verschijning en niet altijd even vriendelijke opstelling in het veld, buiten het veld wordt hij veelal terecht getypeerd als lolbroek, was hij vaak het mikpunt van verschillende supportersgroepen.
John van Loen kreeg zelf een voetbalschool en werd trainer van DOS ’37 uit Vriezenveen. In april 2014 werd John van Loen hoofd jeugdopleidingen bij FK Qarabağ uit Azerbeidzjan. Tegenwoordig is hij hoofdtrainer van VVZ ‘49 uit Soest.
(Foto: ANP – Cor Mulder)
Eén reactie
Heb bij Van Loen altijd het idee gehad, dat als hij op doel mikte, de bal de cornervlag bereikte. En vice versa.