‘Ich bin giftiger als die giftigste Schlange’, zei Jürgen Wegmann (1964) ooit over zichzelf. Vanaf dat moment ging hij door het leven als die Kobra.
Jürgen ‘Kobra’ Wegmann (31 maart 1964) wordt geboren en getogen in Essen. Hij is één van de meest eigenzinnige en tevens gevaarlijke aanvallers die het Duitse voetbal in de jaren 80 kent. Op 17-jarige leeftijd maakt hij zijn debuut in het eerste van de plaatselijke Rot-Weiß, dat in de 2de Bundesliga uitkomt, en in de twee jaren die volgen maakt hij in 65 wedstrijden 32 doelpunten. Zijn scoringsdrift blijft niet onopgemerkt bij de grotere clubs en in 1984 wordt hij ingelijfd door Borussia Dortmund. Bij de zwart-gelen blijft de doelpuntenmachine draaien, maar toch kan hij niet voorkomen dat Dortmund in 1986 veroordeeld wordt tot de zogenaamde Relegationsspiele, ofwel, promotie-degradatie wedstrijden. Fortuna Köln is de tegenstander. Köln heeft de thuiswedstrijd met 2-0 gewonnen en staat in Dortmund bij rust met 0-1 voor. Na de pauze betreedt een totaal ander Dortmund de mat en vlak voor tijd staat het 2-1. In de laatste minuut maakt Wegmann zich onsterfelijk door de bal tegen het net te jagen waardoor een derde wedstrijd gespeeld moet worden. In het interview na de wedstrijd noemt hij zich ‘giftiger als die giftigste Schlange’, en vanaf dat moment is zijn bijnaam die Kobra. Het derde duel wordt door Dortmund met 8-0 gewonnen.
Wegmann vervolgt zijn loopbaan bij Schalke 04, blijft er één seizoen, en wordt vervolgens overgenomen door Bayern München. Bij Bayern raakt hij direct betrokken bij een incident. Tijdens de wedstrijd om de DFB Supercup in juni 1987 wordt hij, na te hebben gescoord, neergehaald door een rechtse directe van HSV doelman Uli Stein. ‘Mir ist die hand ausgerutscht’, verklaart Stein later.
De eigenzinnige Kobra houdt het in München na twee seizoenen voor gezien en keert terug bij Borussia Dortmund. Daar komt hij nog tot 47 wedstrijden voordat hij via MSV Duisburg, zijn oude liefde Rot-Weiß Essen, bij Mainz 05 terechtkomt. Daar slaat het noodlot keihard toe. In een oefenwedstrijd scheurt hij een kruisband en dat betekent einde carrière. Wegmann is op dat moment nog maar 30.
Vanaf dat moment gaat het bergafwaarts met de man die miljoenen fans liet juichen. Hij werkt als chauffeur en magazijnmedewerker bij Borussia Dortmund, maar verschijnt na verloop van tijd onregelmatig en zelfs helemaal niet meer op zijn werk. Vrouw en kinderen verlaten hem en, de scheiding pakt financieel gezien slecht uit, en Wegmann leeft in armoede en heeft geen vrienden meer. Hij probeert een carrière als scheidsrechter maar ook dat gaat fout.
In 2007 volgt dan zijn redding als hij in dienst treedt van de Bayern München fanshop in Oberhausen. Na bijna vijf jaar houdt hij het daar voor gezien. Hij komt steeds meer in botsing met Hansi Pflügler die de fanshops onder zijn hoede heeft.
Begin 2013 komt Wegmann met een opmerkelijk plan. Hij wil, in navolging van zijn grote idool Colombo, privé detective worden. ‘Om twee zaken op te lossen’, zegt hij in een interview met het Duitse blad Bild. ‘Ten eerste de dood van kung fu ster Bruce Lee. Ik heb nooit geloofd dat Bruce als gevolg van een allergische reactie is gestorven, maar direct gezegd dat het moord is. En ten tweede, de Gouden Schoenen die RTL in 2004 uitreikte aan de makers van de mooiste doelpunten in de afgelopen honderd jaar.’
In 1988 is hij met een ‘irren Dreh-Seitfallzieher’ verantwoordelijk voor het Tor des Jahres. Kijkers kiezen echter Gerd Müller en zo krijgt der Bomber in 2004 een Gouden Schoen en niet die Kobra. Wegmann ziet zichzelf echter als rechtmatige bezitter en vermoedt list en bedrog tijdens de uitverkiezing.