Milco Pieren (30 januari 1971), kent u hem nog? De voormalig aanvallende middenvelder van Sparta, Cambuur, VVV en FC Zwolle ging na zijn voetbalcarrière aan het werk in de vluchtelingendetentie.
Milco Pieren is zeker weer een fijn klassiek voorbeeld van DE cultvoetballer. Met zijn weelderige blonde haardos, stoppelbaardje en een aantal belangrijke goals, blijft deze Rotterdammer in het geheugen van menig voetballiefhebber gegrift. Drie seizoenen Eredivisie voor Sparta uit zijn geboortestad en zes jaren Eerste divisie voor achtereenvolgens Cambuur Leeuwarden, VVV en PEC Zwolle maken het dat deze ‘nummer 10’ een mooie plek verdiend heeft op onze website met verzameling (cult)voetballers.
De flegmatieke Pieren begon zijn loopbaan ‘op Spangen’ bij Sparta Rotterdam. Milco ‘de blonde schicht’ Pieren speelde er jaren in het tweede elftal, waarin hij veel scoorde maar te wisselvallig speelde om aanspraak te maken op een plek in het eerste. Oftewel: Te goed voor de reserves, maar te wisselvallig voor het eerste elftal. Toch kreeg hij op zijn 22e zijn kans in 1993. Pieren werd opgetrommeld voor de hoofdmacht en kwam daadwerkelijk vier maal in actie in het seizoen 1993/94. Hij wist niet te scoren.
Sparta, bivakkerend in de onderste regionen van de Eredivisie was overgestapt van shirtsponsor Renault naar, Econosto een bedrijf gespecialiseerd in stromingstechniek. Hoe symbolisch: Sparta werd van een sputterende diesel een elftal in stroomversnelling opwaarts. Sparta had zich ingeschreven voor het toernooi om de Intertoto Cup en eindigde op een knappe zesde plaats in 1996.
Milco kwam het seizoen 1994/1995 tot 24 wedstrijden waarin hij twee maal wist te scoren. Sparta eindigde onder leiding van interim-coach Henk van Stee op de veertiende plaats in de eindrangschikking. In het bekertoernooi werd de club uit Rotterdam-West uitgeschakeld in de achtste finales door SC Heracles (na verlenging). Topscorer van Sparta in het seizoen 1994-1995 werd nieuwkomer Marco Boogers met elf competitiedoelpunten. In de Intertoto ging het minder getuige een 2-2 tegen AIK Stockholm. Maar ook een 0-0 tegen FC Tirol Innsbruck en verlies tegen Bayer Leverkusen en FC Lausanne-Sport. Uitschakeling was het gevolg.
In het seizoen 1995/1996 ging het nog beter lopen voor Sparta, maar helaas een stuk minder voor Pieren. Sparta eindigde dat jaar als zesde en was verliezend bekerfinalist tegen PSV (2-5). Pieren maakte het na zes gespeelde wedstrijden en nul goals allemaal al niet meer mee. Hij was in de winterstop getransfereerd naar Eerst divisionist Cambuur uit Leeuwarden. Daar zou hij uiteindelijk maar een half jaar spelen maar deed hij wel meteen van zich spreken..
De grootste stunt voor Pieren en zijn makkers was namelijk de bekeroverwinning op wereldkampioen (!) Ajax in 1996. Cambuur was in de achtste finales met 2-0 te sterk voor de gefrustreerde Amsterdammers. Destijds werd het op een koud en daardoor moeilijk bespeelbaar veld na doelpunten van René van Rijswijk en een weergaloze goal, met buitenkantje links, van Milco Pieren 2-0 voor de Friezen.
Echter zoals vaker werd ook in dit jaar de kwartfinale ook het eindstation voor de stugge Friezen. De oud-club van Pieren was te sterk met een 1-0 thuisoverwinning. Dennis Krijgsman was de scherprechter voor Sparta Rotterdam.
Drie seizoenen VVV zouden volgen voor de ietwat luie maar technische befaamde aanvallende middenvelder. In Venlo speelde Pieren een aantal jaren in de onderste regionen van de Eerste divisie wederom onder trainer Henk van Stee.
En mede door de inbreng van deze twee heren ging het crescendo met de club: Pieren speelde bijna alle wedstrijden en begon veel te scoren voor een middenvelder (34 wedstrijden, 10 goals). De vijfde plek (inclusief nacompetitie) werd het seizoen er op nog eens dunnetjes over gedaan en leidde zelfs tot een vierde plek in de eindschikking. 28 duels maakte Pieren vol en drie keer liep hij extra juichend over het veld.
In het seizoen 1998/99 trad het verval langzaam in. Pieren scoorde nog wel acht maal maar kwam minder vaak in actie, 27 keer. Causaal verband of niet, VVV eindigde op de negende plek. Een deel van de aanhang van de club uit Venlo vond dat Pieren te weinig bracht en Milco vertrok naar Zwolle.
In de periode voor en na de komst van Milco strandde FC Zwolle vijf jaar op rij in de nacompetitie, maar wist op 26 april 2002 onder leiding van Paul Krabbe het kampioenschap in de Eerste Divisie veilig te stellen. Was het weer Pieren die de kentering had ingezet? We zullen het niet weten; hij was het seizoen er voor definitief gestopt met het betaald voetballen.
Inmiddels is Milco Pieren werkzaam in de vluchtelingendetentie en woont nog steeds in zijn geboortestad Rotterdam.
(Foto: ANP – Foundation)