Torsten Frings (22 november 1976) was een Duitse defensieve middenvelder. Speelde het grootste deel van zijn loopbaan bij Werder Bremen. Verwierf met recht de status Kultheld an der Weser. (foto Wikipedia)
‘Einer der letzten Spieler unserer Sorte’, zei Mark van Bommel ooit liefkozend over Torsten Frings. Frings was, net als Van Bommel, een defensieve middenvelder. Eentje die het moest hebben van hard werken, stevig spel, een nimmer aflatende wil om te winnen en die op zijn tijd graag een ‘koekie’ uitdeelde aan zijn directe tegenstander. Imponeerde een tegenstander graag. Het was dan ook niet niks wat er tegenover je in het veld stond. Lange manen, 1.82 meter kracht en spieren en voorzien van een aantal flinke tatoeages.
Schijn bedriegt echter, want buiten het veld is Frings ‘ein netter Kerl’. ‘Die tattoos habe ich nicht stechen lassen damit die Leute denken, das ist ein harter Typ. Die gefallen mir einfach’, zegt hij op zijn website torstenfrings.com. Bovendien luidt zijn bijnaam Lutscher, wat zoveel betekent als lolly.
Torsten Frings bracht de laatste jaren van zijn jeugdopleiding door bij Alemannia Aachen. In 1994 maakt hij debuut in het keurkorps van de Aachener die op dat moment in de Regionalliga uitkwamen. Drie jaar later maakte hij zijn debuut bij Werder Bremen in de Bundesliga. Hij speelde 126 wedstrijden voor de groen/witte formatie totdat Borussia Dortmund hem in 2002 verleidde om de overstap naar het Ruhrgebied te maken. Na twee seizoenen hield der Lutscher het voor gezien en wisselde hij naar het zuiden van Duitsland om de kleuren van Bayern München te verdedigen.
Frings was inmiddels ook doorgedrongen tot de Duitse nationale ploeg. Zo schoot hij in 2004 tijdens het EK in Portugal de 1-0 binnen in het duel met Nederland. De wedstrijd eindigde tenslotte in 1-1.
Na één seizoen lonkte zijn oude liefde Werder echter en der Kultheld an der Weser keerde terug naar Bremen. Samen met Frank Baumann, Per Mertesacker en Diego was hij een van de sterkhouders bij de Bremenaren. In 2007 werd Frings begeerd door Juventus, maar hij had geen zin in Italië en bleef Werder trouw. In hetzelfde jaar raakte Rings voor het eerst ernstig geblesseerd. Het was het begin van een periode waarin hij werd geteisterd door diverse kwetsuren aan zijn kruisbanden en binnenbanden van zijn knie. Pas in mei 2008 werd Frings weer volledig fit verklaard. Hij speelde tijdens de UEFA cup finale in Istanbul tegen Sjaktar Donetsk (1-2 verlies) en een jaar later won hij de DFL Pokal met Werder.
In mei 2011 kreeg Frings van de technische staf te horen dat hij geen deel meer uitmaakte van de selectie voor het komende seizoen en, op aanraden van Jürgen Klinsmann, zette hij zijn carrière voort bij het Canadese FC Toronto. In 2012 werd hij met deze club Canadees kampioen. Door zijn speelstijl was Frings de absolute publiekslieveling in Toronto.
Begin 2013 beëindigde Frings op 36-jarige leeftijd zijn loopbaan vanwege een slepende heupblessure.
Op 7 september 2013 speelde Torsten Frings voor een uitverkocht Weserstadion met 42.300 toeschouwers op de tribune zijn afscheidswedstrijd. De Werder Allstars wonnen met 8-7 van het team Torsten und Friends. Grootheden als trainer Thomas Schaaf, doelmannen Tim Wiese en Oliver Reck, Dieter Eilts, Ivan Klasnic, Ailton, Diego, Naldo en Johan Micoud bij de Allstars en Michael Ballack, Mark van Bommel, Oliver Neuville, Bernd Schneider en Michael Schumacher bij Torsten und Friends gaven hem het afscheid dat een Kultheld verdiend: groots en meeslepend.