Ulrich ‘Uli’ Borowka (19 mei 1962) was een ijzersterke en keiharde Duitse verdediger. Kreeg gedurende zijn loopbaan de bijnaam ‘die Axt’ (de bijl). Vond niet op het veld, maar in de fles zijn meest geduchte tegenstander. Won het duel uiteindelijk diep in blessuretijd.
Uli Borowka maakte in 1981 onder trainer Jupp Heynckes zijn debuut in de Bundesliga bij Borussia Mönchengladbach. Samen met Lothar Matthäus, Frank Mill en Hans-Günter Bruns, vormde Uli in de jaren die volgden de vaste kern van de Gladbacher basiself. Borowka groeide door zijn speelstijl uit tot lieveling van de fans. Hij verzaakte nimmer en was een harde compromisloze verdediger. Door zijn tegenstanders werd hij na verloop van tijd liefdevol ‘die Axt’ (de bijl) genoemd. Zo begroette hij Olaf Thon, toen nog maar 18 jaar, tijdens zijn eerste optreden in de Bundesliga met de woorden ‘Ich brech’ dir gleich die Beine’. Gelukkig kwam het nooit zover maar Uli maakte direct duidelijk wie de baas was op het veld.
In 1987 verliet Borowka die Fohlen en zette zijn carrière voort bij Werder Bremen dat door Otto Rehagel werd getraind. Ook bij Werder groeide Uli uit tot een van de sterkhouders en hij vierde er grote successen: in 1988 en 1993 kampioen van Duitsland, in 1991 en 1994 bekerwinnaar en in 1992 de UEFA cup in Lissabon.
Zijn goede spel werd in 1988 ook opgemerkt door Franz Beckenbauer, op dat moment trainer van die Nationalmannschaft. Op 2 april ging voor de eerste keer het nationale shirt om de schouders van Borowka in een interland tegen Argentinië. Duitsland won met 1-0 en Uli maakte negentig minuten lang het leven zuur van Diego Maradona. Tijdens het EK in eigen land kwam Borowka tijdens alle vier duels in actie. De verloren halve finale tegen Nederland bleek ook het einde van de interlandloopbaan van die Axt. Beckenbauer besloot geen beroep meer op hem te doen.
Hoewel geen international meer, bleef Uli bij Werder vol gas geven en haalde hij de pers met uitspraken richting tegenstanders als: ‘auch wenn wir heute verlieren, einer von Euch kommt heute noch ins Krankenhaus!’
In 1996 kwam er een plots en triest einde aan de carrière van Borowka. Hij parkeerde zijn Porsche tegen een boom en bleek, na onderzoek, flink te diep in het glaasje te hebben gekeken. Borowka bekent dat hij al langere tijd een groot alcoholprobleem heeft. Als zijn prestaties op het veld minder worden, en zijn drankinname toeneemt wordt hij ontslagen door Werder.
In een interview zei hij later over zijn alcoholgebruik: ‘Toen mijn vrouw en ik een huis bouwden, wilde ik persé een grote koelruimte erachter hebben. Dat was goed voor groente en fruit. Toen het ding klaar was en het buiten erg warm was, ging ik er echter zelf inzitten en dronk een krat Weizenbier.’
In 1997 verwisselde Borowka Duitsland voor Polen en tekende een contract bij Widzew Lodz. Met de ploeg uit Lodz werd hij als eerste Duitse speler ooit Pools kampioen. Door zijn aanhoudende drankgebruik echter speelde hij slechts acht duels en werd zijn contract niet verlengd. In 1998 beëindigde hij zijn loopbaan.
Pas in het jaar 2000, en nadat zijn vrouw en kinderen hem hadden verlaten en hij een graag gezien slachtoffer was in allerlei roddelbladen, besloot Borowka iets aan zijn verslaving te doen. Hij verbleef vier maanden lang in volledige afzondering in een afkickkliniek waar hij ten slotte de strijd tegen de alcohol won. In zijn autobiografie ‘Volle Pulle. Mein Doppelleben als Fußballprofi und Alkoholiker’ beschrijft hij hoe het allemaal zover kwam.
Sinds 2007 heeft Uli Borowka een eigen bedrijf in sportmarketing. Hij woont in Berlijn en organiseert regelmatig voetbalkampen voor kinderen.
(Foto: ANP – Foundation)