Willy Dullens (1945)

Willy Dullens (29 januari 1945) was een zeer begenadigde voetballer van Sittardia die al vroeg zijn carrière moest beëindigen. Op het moment dat de wereld aan zijn voeten kwam te liggen, kreeg hij te maken met een ernstige knieblessure.

Dullens was als jochie al helemaal gek van het spelletje. Hij was namelijk voortdurend bezig om zijn techniek te verbeteren. In Limburg was zijn ster al lang rijzende, de rest van Nederland maakte in 1963 kennis met zijn enorme voetbalkwaliteiten. Hij maakte in dat jaar zijn debuut voor Sittardia tegen De Volewijckers. En hij behaalde en passant dat seizoen in de eerste divisie de titel topscorer, met achttien goals. ‘Het voetbalwonder van Limburg’ leverde daarmee een belangrijke bijdrage aan de promotie naar de Eredivisie. De Limburgers degradeerden het seizoen erna overigens direct weer naar de Eerste Divisie. Om in 1965 weer terug te keren naar het hoogste podium.

Al op 21-jarige leeftijd riep men Dullens uit tot voetballer van het jaar, als eerste divisie-speler nota bene. In het bijzijn van zijn verloofde kreeg de trotse dribbelaar op 20 mei 1966 in Hilton Amsterdam de prestigieuze prijs in ontvangst van Toon Hermans. Dullens zou een grote toekomst tegemoet gaan, dat leek wel zeker. Hij stond op dat moment in de belangstelling van grote clubs als Feyenoord en Anderlecht. En dat was niet voor niets. De kleine Limburger was snel, behendig en was niet van de bal te krijgen. De toen ook nog jonge Johan Cruijff stelde zelfs dat Dullens technisch gezien beter was dan hij.

Terwijl dat eigenlijk het moment was om te oogsten en de stap te maken naar een topclub, sloeg het noodlot toe. Drie maanden later kreeg hij een ernstige knieblessure. Tijdens een oefenwedstrijd in de seizoensvoorbereiding tegen Vitesse dribbelde Dullens zijn directe tegenstander Van Ingen voorbij, werd vervolgens vastgehouden en viel daarbij ongelukkig terwijl zijn tegenstander met zijn volle gewicht op de knie van Dullens viel. Hij wist op dat moment eigenlijk al dat zijn voetbalcarrière voorbij was.

Aanvankelijk wilde Dullens daar niets van weten. Hij trainde als een bezetene om weer de oude te worden. Twee maanden later stond hij weer op het veld. De kleine dribbelaar zou in november zelfs nog twee interlands spelen, tegen Tsjechoslowakije en Denemarken. Maar Dullens kreeg steeds meer pijn in de knie. In december 1966 zou hij geopereerd worden. Na een lange rustperiode – zijn knie, kruisband en meniscus waren inmiddels verwijderd – zou hij het weer proberen. Maar de knie werkte niet meer mee, en zo moest Willy Dullens noodgedwongen zijn voetbalcarrière beëindigen in 1968. De officiële afkeuring volgde in 1969.

Op initiatief van een aantal Ajacieden met wie Dullens had samengespeeld in Oranje, werd er in augustus 1969 een benefietwedstrijd georganiseerd in het Olympisch Stadion. Met de opbrengst van ongeveer 160.000 gulden kon hij een kapsalon in zijn Sittard kopen en een kappersarrière beginnen.

Na zijn afkeuring heeft Dullens jarenlang geen wedstrijd meer gezien. De pijn was te groot. Hij verklaarde later ook jarenlang niet over zijn blessure te kunnen praten zonder dat hij een brok in zijn keel had. In 1989, toch al ruim 20 jaar na zijn noodgedwongen afscheid, kwam de echte inzinking. De viervoudig international werd overspannen en kon maanden niet werken.

Nadat hij begin deze eeuw als kapper werd afgekeurd wegens een gescheurde schouderpees, keerde Dullens weer terug in het voetbal. Hij ging technische functies bekleden bij zijn oude liefde Fortuna Sittard en VVV.  Daarna werd het gewezen ‘voetbalwonder van Limburg’ voetbalrapporteur bij de Telegraaf.

Velen zijn ervan overtuigd dat Willy Dullens, in zijn gloriejaren ook wel ‘Willy Wilkes’ genoemd, een van de beste spelers is die Nederland heeft voortgebracht. Had Nederland met hem erbij het WK ’74 wél gewonnen? Niemand zal het ooit te weten komen. Zeker is wel dat de goedlachse Dullens met zijn grote voorbeeld en vriend Johan Cruijff een heerlijke tandem had kunnen vormen bij Oranje. En ook dat wij als voetballiefhebbers nog lang hadden kunnen genieten van zijn kunsten.

(Foto: Wikipedia, Ron Kroon – nationaal archief)