Piet Fransen (5 juli 1936 – 2 augustus 2015) is een van de beste en populairste voetballers van GVAV en later FC Groningen ooit.
Fransen werd geboren in de Oosterparkwijk, maar ging voetballen aan de andere kant van de stad, bij arbeidersclub Velocitas. In 1957 stapte hij over naar het toenmalige GVAV, dat destijds in de Eredivisie acteerde en getraind werd door Otto Bonsema. Fransen maakte zijn debuut in de met 1-2 gewonnen wedstrijd tegen Fortuna ’54. Onder meer Piet de Koe, Klaas Buist, Otto Roffel en Johnny de Groot maakten deel uit van die selectie. Later voegden zich ook iconen als Martin Koeman, Klaas Nuninga en Tonny van Leeuwen bij de club.
De middenvelder groeide in die jaren bij de Groningers uit tot een steunpilaar en vertrok in 1965 voor circa 100.000 gulden naar Feyenoord. Zijn verblijf in Rotterdam werd echter geen succes. Mede door heimwee van zijn vrouw vertrok Fransen begin 1967 weer terug naar zijn geliefde Oosterpark om bij GVAV te voetballen. Fransen stopte in 1973 met voetballen bij de club, die in 1971 was opgegaan in FC Groningen. Hij nam officieel afscheid tijdens een speciaal voor hem georganiseerde wedstrijd tegen Club Brugge. Fransen, die zes interlands speelde, was semi-prof. Hij combineerde zijn voetbalbestaan met een carrière als melkboer en maakte lange dagen.
Piet Fransen speelde bijna zijn gehele carrière op het middenveld. Hij was een voetballer die het publiek in Groningen graat ziet, en niet alleen omdat hij in de Oosterparkwijk was geboren. Fransen was brutaal, had uitstraling en zette zich altijd voor meer dan honderd procent in. Daarnaast was hij zeer temperamentvol. Na een akkefietje bij PSV nam het bestuur hem ooit zelfs de aanvoerdersband af.
Fransen werd ook wel ‘Pietje de Clown’ genoemd, een bijnaam die hij gek genoeg zelf in het leven had geroepen. Tijdens een interview zei hij ooit: “Ik beschouw mezelf niet als een voetballer, maar als een artiest. Voor mezelf zeg ik weleens: Piet, je bent een clown”. Mede daarom is hij een van de populairste voetballers die GVAV en FC Groningen ooit gekend hebben. Hij mocht graag het publiek vermaken, soms tot ergernis van zijn trainers. Het deerde hem niet.
Een mooie anekdote dateert uit de wedstrijd tegen Feyenoord. Keeper Eddie Treijtel vroeg Fransen plagerig of hij nog steeds yoghurt verkocht. De voetballende melkman zei niets, maar wachtte zijn kans af. Die kwam in de tweede helft. Fransen passeerde twee tegenstanders, kwam alleen voor Treijtel, liep om hem heen met een schijnbeweging en tikte de bal in het lege doel. “Kijk”, zei Fransen tegen de Feyenoord-doelman, “en DIT is nou een vlaflip”.
Na zijn carrière bleef Piet Fransen nog lange tijd in dienst bij FC Groningen, onder meer als scout en als chauffeur. In 2011 moest hij zijn werkzaamheden voor de club staken, als gevolg van zijn afnemende gezondheid. In 2009 kreeg de clubheld een erepenning omdat hij 50 jaar bij de club actief was, in de Euroborg is een tribune naar hem vernoemd en in de Oosterparkwijk is een straat naar hem vernoemd.
Piet Fransen was een boezemvriend van GVAV-keeper Tonny van Leeuwen, de keeper die in 1971 verongelukte net nadat hij de prijs als minst gepasseerde doelman in het betaalde voetbal in ontvangst had genomen. Fransen mocht in 2014 dan ook het bronzen beeld van zijn gabber onthullen, dat voor de Euroborg geplaatst is. Fransen sprak bij deze onthulling de gevleugelde woorden: “Tonny, als het zover is, kom ik graag naast je staan”. Wat ons betreft een kwestie van tijd.
(Foto: Wikipedia)