Antonio Rattín (16 mei 1937) was een Argentijnse voetballer, later trainer, die vooral bekend is geworden door zijn rol met betrekking tot de gele en rode kaarten…
Niet dat deze Argentijnse middenvelder een weinig zeggende loopbaan had, integendeel, maar hij heeft wel een heel belangrijke rol gespeeld in het hedendaagse voetbal. Velen zal de naam Antonio Rattin niets zeggen en toch hebben we er elke wedstrijd weer mee te maken. Die gele of rode kaart die je ooit kreeg, heb je aan hem te danken! Antonio speelde zijn volledige carrière voor Boca
Juniors. In zijn veertienjarige carrière bij deze topclub won hij vier landstitels. En daarnaast wist hij het te schoppen tot international.
Van kinds(voetbal)been af was Rattin een fan van Boca Juniors. Geboren in Tigre is dat ook niet zo gek. Tigre is namelijk een stad in het Argentijnse bestuurlijke gebied in de provincie Buenos Aires. Dus de club uit diezelfde stad met als bijnaam ‘Xeneizes’ en Boquita kreeg hij met de paplepel bijna letterlijk ingegoten. Hij sloot zich dan ook aan bij de jeugd van Boca. Op 9 september 1956 maakte Antonio zijn debuut, uitgerekend in de ‘superclásico’ tegen aartsrivaal CA River Plate. Rattin verving de geblesseerde Eliseo Mouriño en won met zijn team de wedstrijd met 2-1. Langzaamaan werd hij de vaste nummer vijf van het team.
Vanaf 1959 speelde hij ook voor de nationale ploeg en zat in de selectie van het WK 1962. Op het WK 1966 in Engeland was hij zelfs aanvoerder van de ploeg. In de kwartfinale trof het land organisator Engeland en verloor in een controversiële wedstrijd met 1-0. Rattín werd door de Duitse scheidsrechter van het veld gestuurd wegens brutaal gedrag tegen de scheids. Dit terwijl de leidsman geen Spaans sprak en hem dus niet kon verstaan. De naam van deze scheids was overigens Rudolf Kreitlein, het kan niet mooier…
Rattín weigerde het veld te verlaten omdat hij vond dat de fluitist van dienst partijdig was. Om zijn ongenoegen te uiten ging Rattin op de rode loper zitten die uitsluitend voor de koningin bestemd was. Twee politieagenten moesten hem van het veld begeleiden en als laatste blijk van ongenoegen kreukte hij een Engelse vlag. Dit zou resulteren in een lange rivaliteit tussen Argentinië en Engeland en indirect zelfs tot het invoeren van de gele en rode kaart.
Ken Aston bedacht hierop namelijk een systeem om duidelijkheid te scheppen op het veld. Aston was een Engelse voetbalscheidsrechter en voorzitter van het FIFA Referees Committee. Het systeem van kaarten werd niet alleen bij voetbal gebruikt, maar kreeg ook opvolging bij andere sporten. De ingeving om met kleurcodes te gaan werken kreeg Aston toen hij in zijn auto voor een rood stoplicht wachtte. Ook introduceerde hij de vlaggen van de grensrechter en was een van de eersten die een zwart scheidsrechter uniform in zijn huidige vorm droeg.
De loopbaan van Rattin was minder spectaculair: al zijn 353 wedstrijden speelde hij voor de club waar hij ook begon. 26 goals maakte Antonio in het geel-blauwe shirt van Boca Juniors. Van 1956 – 1970 maakte hij deel uit van deze Argentijnse grootmacht en won er vier landstitels. Door het kampioenschap in 1962 mocht de club deelnemen aan de Copa Libertadores 1963. Boca werd groepswinnaar en versloeg in de halve finale CA Peñarol, maar verloor de finale tegen titelverdediger Santos FC. Legende Alfredo Di Stéfano was overigens de laatste jaren van Rattin bij Boca de trainer van de club.
Na zijn spelers carrière werd Antonio jeugdtrainer bij Boca. Van 1977 tot 1979 trainde hij het eerste elftal van Gimnasia La Plata. In 1980 was hij verantwoordelijk voor dat van Boca Juniors. In 1978 was Antonio nog even scout voor Sheffield United FC. Hij zorgde er echter alleen voor dat middenvelder Alejandro Sabella naar de Engelse club kwam. Dit was niet genoeg voor de Club uit Sheffield; de samenwerking kreeg daarom een einde.
In 2001 begon Antonio Rattín een politieke carrière en zag zich verkozen voor de kamer van afgevaardigden. In 2005 trok hij zich terug uit de politiek.
(Foto: Wikipedia)