Samuel Eto’o (10 maart 1981) hield het lang vol op hoog niveau. Waar deze spits uit Kameroen ook speelde, hij bleek altijd garantie voor goals. Het leverde een indrukwekkende lijst aan clubs en dito prijzen op.
Sterspeler van onder andere FC Barcelona, Inter en Chelsea. Rechtsbenig, spits en 1 meter 80. Dit in combinatie met scorend vermogen geeft dat de Kameroener kan terugkijken op een succesvolle carrière. Hij won onder andere vier keer de Champions League (Real Madrid 1999/2000, Barcelona 2005/2006, 2008/2009 en bij Inter 2009/2010).
Hij begon met voetballen bij Kadji Sports Academy. Het was Real Madrid dat Eto’o in 1997 naar Europa haalde. Dit was echter op dat moment een voetbaltrede te hoog. Eto’o kwam daarom uitgeleend terecht bij CD Leganés (1997/98) en RCD Espanyol (1998/99), voordat hij in 1999 naar Real Mallorca ging. Eto’o kreeg als bijnamen El León (De Leeuw), De Zwarte Panter en De Gazelle uit Kameroen. Dit uiteraard verwijzend naar zijn snelheid. Maar zeker ook zijn doelgerichtheid maakte hem tot een van de betere spitsen ooit.
Het voetbalverblijf bij Espanyol kan met recht een groot succes genoemd worden. Nadat hij even was uitgeleend aan Mallorca kwam de Kameroener op stoom. In 163 wedstrijden liet hij namelijk zeventig doelpunten noteren. In 2003 had Eto’o met twee doelpunten een belangrijk aandeel in de winst van de Copa del Rey. Hij droeg zijn twee treffers op aan zijn collega-international Marc-Vivien Foé, die enkele dagen eerder aan een hartprobleem overleed. Dit tijdens een interland tegen Colombia.
Zijn naam en faam waren hem vooruitgesneld naar Barcelona. Het was dan ook deze topclub dat Samuel aan zich bond in de zomer van 2004. Met de Catalanen behaalde Eto’o in 2005 de landstitel en eindigde hij met 24 goals op tweede plaats achter Diego Forlán in de strijd om de Trofeo Pichichi. Dit is de prijs voor topscorer van Spanje. Een jaar later won Eto’o opnieuw de Spaanse titel met FC Barcelona en bovendien veroverde hij ditmaal wel de Trofeo Pichichi door 26 doelpunten te maken.
In vijf seizoenen bij Barca zou Samuel maar liefst 109 maal scoren in 144 wedstrijden. Een prima moyenne. De Europacup 1 ontbrak nog maar deze viel ook ten prooi aan Samuel en zijn teamgenoten. In 2006 was het zover, ten koste van Arsenal. Eto’o maakte de gelijkmaker, nadat Sol Campbell Arsenal FC op voorsprong had gebracht. Belletti maakte de winnende treffer. De periode erna stond helaas vooral in het teken van een zware knieblessure.
In het seizoen 2008/2009 kwam Eto’o dan ook in eerste instantie niet meer voor in de plannen van de nieuwe trainer Josep Guardiola. Eto’o was echter niet van plan te vertrekken en hij kreeg een nieuwe kans. Met FC Barcelona won hij in 2009 zijn eerste treble. Namelijk de Spaanse landstitel, de Copa del Rey en de UEFA Champions League. In de Champions League-finale scoorde hij het openingsdoelpunt in de 2-0-overwinning tegen Manchester United.
In de zomerstop van 2009 kreeg Samuel te horen dat hij op zoek mocht gaan naar een nieuwe werkgever. Dit resulteerde uiteindelijk in een deal waarbij FC Barcelona de Kameroener plus 46 miljoen euro richting Inter stuurde. In ruil hiervoor kregen de Spanjaarden Zlatan Ibrahimović terug. Bij de Milanezen liet Eto’o zien het scoren nog niet te zijn verleerd. 33 goals staan blijvend achter zijn naam. Hij deed dit in 67 potjes. Het werd een groot prijzenfestival. Met Inter won Eto’o namelijk de Italiaanse landstitel, de Coppa Italia, de Supercoppa Italiana, de Champions League (ten koste van zijn oude club Barcelona in de halve finales) en het Wereldkampioenschap voetbal voor clubs, en in 2010 won hij met Inter de prestigieuze Treble.
Vooral de treble was bijzonder. Het was namelijk voor het eerst dat een Italiaanse club dit lukte, en Inter was hiermee de zesde club van de wereld. Voor Eto’o persoonlijk was het ook bijzonder aangezien hij dit voor mekaar kreeg in twee opeenvolgende seizoenen. Namelijk die van 2009 en die van 2010. Genoeg reden om met geld te smijten voor Anzji Machatsjkala. In augustus 2011 nam de Russische voetbalclub uit Machatsjkala, de hoofdstad van de deelrepubliek Dagestan hem voor naar verluidt 25 miljoen euro over. Hij zou hier 20 miljoen euro per jaar gaan verdienen. Met dit salaris was hij op dat moment de best betaalde voetballer ter wereld.
De Engelse competitie stond nog niet op het lijstje van de superspits uit Kameroen. Hier kwam verandering in. Chelsea was het in 2013 die hem inlijfde voor een seizoen. Negen doelpunten en 21 wedstrijden later zagen we Eto’o terug bij Everton. In augustus 2014 tekende hij een tweejarig contract bij Everton, dat hem transfervrij wist over te halen. Het was van korte duur. 14 potjes en 3 goals later was Samuel te bewonderen bij ‘Samp’. Ook de cijfers bij Sampdoria waren niet om naar Kameroen te schrijven; achttien duels, twee goals.
Na weer een half jaar zette Eto’o zijn handtekening onder ene contract tot medio 2018 bij Antalyaspor. Om dit in januari 2018 dunnetjes over te doen bij Konyaspor. Was dit dan de laatste club van de aanvaller uit Kameroen? Nee, dat was Qatar SC. Hier zou de inmiddels 38-jarige cultheld in september 2019 zijn voetballoopbaan beëindigen.
Ook internationaal is de inbreng van Eto’o groots geweest. Dit blijkt alleen al uit het aantal interlands (118) en doelpunten dat hij voor zijn vaderland Kameroen wist te produceren (56). Dit leverde twee maal de winst op van de Afrika Cup. Op de Olympische Spelen van 2000 in Sydney behaalde hij met Kameroen goud. Wie anders dan Eto’o scoorde in de finale. Hij was ook tweemaal actief op het wereldkampioenschap. Namelijk in 1998 en 2002. Met een doelpunt tegen Soedan in 2006 werd Eto’o all-time topscorer van de Africa Cup. Op 27 augustus 2014 maakte Samuel bekend dat hij geen interlands meer zou spelen.
Genietend van een prima loopbaan ging de man uit Kameroen aan de slag als ambassadeur voor Unicef in Spanje.
(Foto: Wikipedia)