Sonny Silooy (31 augustus 1963) was een betrouwbare verdediger die het grootste deel van zijn voetbalcarrière bij Ajax speelde en veel prijzen pakte met de club.
Silooy speelde in zijn jeugd bij de amateurclubs Zilvermeeuwen en ZVV. Leo Beenhakker en Dirk de Groot zagen veel talent in de verdediger en haalden hem naar Ajax. Hij maakte zijn debuut in 1981 tegen Sparta. Zijn eerste doelpunt scoorde hij tegen de Graafschap, saillant genoeg de club waar hij zijn carrière afsloot. Silooy groeide langzamerhand uit tot een vaste basiskracht. Samen met generatiegenoten als Van Basten, de Wit, Vanenburg en Van ‘t Schip speelde hij in een elftal dat fris en frivool voetbalde onder leiding van Johan Cruyff.
Een van de mooie prijzen die Silooy in zijn beginjaren won was de Europa Cup II. In de finale werd het Oost-Duitse Lokomotive Leipzig met 1-0 verslagen. Het doelpunt kwam op naam van Marco van Basten, de uitstekende assist kwam van Silooy.
In 1987 vertrok de verdediger naar het ambitieuze Matra Racing Club de Paris. Hij beleefde daar een goede tijd, met onder meer voetbalsterren als Pierre Littbarski, Jean Fernandez en David Ginola. Maar de club kon de hoge ambities nooit waarmaken.
In 1989 keerde Sonny Silooy weer terug op het oude nest, bij zijn geliefde Ajax. Daar kreeg hij echter steeds meer te maken met blessures en na de komst van Louis van Gaal was hij geen onomstreden basisspeler meer. Niettemin behaalde hij grote successen met de ploeg. Ajax veroverde Europa en won de Champions League in 1995 en daarna zelfs de wereldbeker. In 1996 verloor Ajax de Champions League-finale van Juventus door strafschoppen. Onder meer Silooy miste er eentje. Voor Ajax speelde in vijftien seizoenen totaal 286 wedstrijden.
In 2000 sloot de verdediger zijn carrière af in De Achterhoek, bij De Graafschap. Daarvoor had hij nog twee seizoenen gespeeld bij het Duitse Arminia Bielefeld. Op dit moment is hij hoofd opleidingen bij de Amerikaanse topclub DC United.
De interlandcarrière van Sonny Silooy was vooral omgeven door pech. Tijdens de kwalificatiewedstrijden van Oranje voor het EK ’88 was de verdediger een onomstreden basiskracht in het elftal van Rinus Michels. Hij brak in een Frans bekerduel echter zijn oogkas op vier plaatsen. Hierdoor moest hij tot zijn grote verdriet het voor Oranje zo succesvolle eindtoernooi missen. Ook bij het WK 1990 en het EK 1992 moest hij geblesseerd afhaken. Ondanks deze grote teleurstellingen kwam Silooy uiteindelijk wel tot het respectabele aantal van 25 interlands.
(Foto – ANP: Herman Pieterse)