Oguchi Onyewu (1982)

Oguchialu Chijioke Onyewu (13 mei 1982) was een Amerikaanse verdediger van onder meer Standard Luik, AC Milan en FC Twente. De atletisch gebouwde stopper kende veel blessureleed in zijn carrière en kende boekte vooral succes in België. De 69-voudig international opende na zijn profbestaan een gym in de Verenigde Staten.

Oguchi Onyewu werd geboren in Washington DC en speelde collegevoetbal in dienst van de Clemson University in South Carolina. Met bijnamen als The Terminator en Air Force One moge het duidelijk zijn dat Onyewu indruk maakte. In 2001 resulteerde dit in een transfer naar FC Metz en in de Noord-Franse industriestad werd de geblokte verdediger opgenomen in het beloftenelftal. Onder meer een zeventienjarige Emmanuel Adebayor werd ploeggenoot van de Amerikaan. In tegenstelling tot Adebayor brak Onyewu niet door bij FC Metz en de club, destijds uitkomend in de Ligue 2, verhuurde hem aan het Belgische La Louvière.

Bij de Waalse voetbalclub werd Onyewu ploeggenoot van onder meer oud-Willem’er Mathieu Assou-Ekotto, aanvaller Peter Odemwingie en de talentvolle keeper Sylvio Proto. Trainer Ariël Jacobs bouwde van het vreemdelingenlegioen een prima ploeg en met een achtste plaats werd er prima gepresteerd. Door het winnen van de beker van België het jaar ervoor (3-1 tegen Sint-Truiden) mocht La Louvière ook nog eens aantreden in het UEFA Cup-toernooi. Helaas voor de Belgen kwam men niet verder dan de eerste ronde, waarin Benfica over twee wedstrijden de sterkere bleek (1-1 in België, 1-0 in Portugal). Onyewu speelde beide wedstrijden volledig en heeft maar mooi alle minuten dat La Louvière Europees actief was, meegemaakt. Naast de twee Europese potjes speelde Onyewu ook 24 wedstrijden in de Eerste Klasse.

Met zijn 95 kilo schoon aan de haak, verpakt in een imposant lichaam dat 195 centimeters aantikte, was de naam van Onyewu in België gevestigd. In Metz zaten ze niet meer te wachten op de inmiddels 22-jarige stopper, maar in Luik wel. Standard bood hem een contract aan en dit bleek een uitstekende zet van de club. Samen met de Serviër Ivica Dragutinović vormde Onyewu een uitstekend centraal duo in een selectie waar onder meer Wamberto, Sérgio Conceição en Eric Deflandre ook deel van uitmaakten.

In de jaren die volgen ontwikkelde Onyewu zich meer en meer en een vertrek van de inmiddels international was een kwestie van tijd. In januari 2017 was het Newcastle United dat op de stoep stond in Luik en de verdediger voor een halfjaar huurde. Met zijn bouw en speelstijl was het niet meer dan logisch dat Onyewu naar Engeland ging. Veel fysiek en weinig voetbal werd en wordt gewaardeerd in Engeland. Voor Onyewu pakte de overgang echter niet goed uit. Samen met Titus Bramble vormde hij het centrale duo, maar na enkele bijzonder matige wedstrijden op rij verloor Onyewu zijn basisplaats en raakte hij uit de gratie in Engeland. In de zomer van 2007 keerde de stopper terug in Luik. Een ervaring rijker en een illusie armer.

Ondertussen had men in Luik niet stilgezeten. Onder aanvoering van Tomislav Ivić (oud-trainer van onder meer Ajax) was de jeugdopleiding van Standard in de jaren ervoor al hervormd en hiervan werden nu de vruchten geplukt. De ervaren Onyewu kwam in een selectie terecht dat bulkte van het talent. De middenvelders Marouane Fellaini, Steven Defour en Axel Witsel waren de pareltjes in de Staalstad. Maar ook centrumverdediger Dante Boffim (later Bayern München), rechtsback Marcos Camozzato en het aanvallende trio Dieumerci Mbokani, Igor de Camargo en Milan Jovanović gaven Standard Luik een klap kwaliteit. Dit resulteerde in een fantastisch seizoen waarin trainer Michel Preud’homme zijn ploeg naar de titel leidde. Na het succesvolle seizoen, waarin enkel het laatste competitieduel (toen de titel al veilig was) werd verloren, bevestigden de karrenvracht aan individuele prijzen de dominantie van Luik in dat jaar: Defour werd uitgeroepen tot beste Speler van het Jaar en won hiermee de Gouden Schoen, Jovanović werd uitgeroepen tot Profvoetballer van het Jaar, Fellaini won de Ebbenhouten Schoen (prijs voor beste speler met Afrikaanse roots), Witsel werd uitgeroepen tot Talent van het Jaar en Preud’homme werd Trainer van het Jaar. Ook het jaar erop werd Onyewu met Standard landskampioen en wat volgde was een droomtransfer naar AC Milan, ondanks sluimerende interesse van onder meer Real Madrid en Ajax.

AC Milan had medio 2009 een selectie met een hoop vedetten. Ronaldinho, Clarence Seedorf, Andrea Pirlo en David Beckham werden onder meer de ploeggenoten van Onyewu, die de concurrentie aanging met Alessandro Nesta en Thiago Silva. Voor Onyewu liep het avontuur in Milaan echter uit in een grote teleurstelling. Slechts één officieel duel speelde hij voor I Rossoneri: het Champions League-thuisduel tegen FC Zürich. Tot overmaat van ramp werd de wedstrijd ook nog eens met 0-1 verloren van de Zwitsers, waar oud-PSV’er Johan Vonlanthen in de basis stond en oud-Willem II’er Veli Lampi de gehele wedstrijd op de bank zat. Voor Onyewu bleef het bij dit ene duel doordat hij een ernstige knieblessure opliep tijdens een wedstrijd met de nationale ploeg. Het seizoen 2009/10 ging zodoende volledig aan hem voorbij en ook het jaar erop kwam de stopper niet in actie voor de club. Onyewu haalde de headlines enkel door een vechtpartij tijdens de training met Zlatan Ibrahimovic in november 2010. De Amerikaan had geen toekomst meer in Italië en in januari 2011 vervolgde hij zijn loopbaan in Nederland. Michel Preud’homme, inmiddels trainer van FC Twente, haalde hem naar Overijssel.

De pas 28-jarige Onyewu arriveerde in Enschede als een versleten routinier. De knieblessure had er stevig in gehakt en indruk kon hij nimmer maken bij FC Twente, waarvoor hij zijn competitiedebuut maakte op 19 januari 2011 in de met 5-0 gewonnen derby tegen Heracles Almelo. Hoewel Onyewu geen geweldige indruk achterliet in de Grolsch Veste, speelde hij wel van de negen wedstrijden acht in de basis. Voornamelijk als rechtsback, wat hij door de ingeboete snelheid nauwelijks aankon. Indruk maakte hij wel met zijn postuur en inworp. Want inwerpen kon Goochie als geen ander.

In de zomer van 2011 vertrok Onyewu naar Sporting Portugal, maar ook daar kon hij geen indruk maken. Hij probeerde het daarna nog bij Malaga, Queens Park Rangers, Sheffield Wednesday, Charlton Athletic en Philadelphia Union maar nergens kon de ooit zo beestachtige verdediger het blessureleed van zich afwerpen. In september 2018 liet Oguchi Onyewu via Instagram weten te stoppen met profvoetbal en zich te richten op zijn eigen sportschool.

Foto – Wikipedia

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *